بن ماضی و کاربرد آن

قبل از اینکه بدانیم بن ماضی چیست و چه کاربردی دارد ابتدا بیاید با بُن فعل آشنا شویم. بن فعل، بخش ثابت فعل است که در صیغه‌های مختلف تکرار می‌شود و یکی از ویژگی­‌های فعل محسوب می‌­شود فقط شناسه‌ها هستند که سبب تفاوت معنایی می‌شوند. بن فعل جزئی از کلمه است که معنی اصلی را در بردارد و در همه صیغه‌­ها ثابت است؛ یعنی تغییر نمی‌کند. بن فعل در زبان فارسی به دو نوع بن ماضی و بن مضارع تقسیم می­‌شود.

برای مثال،

در شش صیغه از فعل نشستن، جزء «هست» ثابت است اما هر فعل، با گرفتن یکی از شناسه‌های َم، ی، -،  یم، ید، َند صورت تازه­‌ای یافته است.

هستم،هستی،هست،هستیم،هستید،هستند

بن ماضی و بن مضارع در ساختن فعل‌هایی مانند ماضی بعید، مضارع التزامی، ماضی استمراری و … کاربرد دارند.صیغه‌­های فعلی که بر زمان گذشته دلالت می­‌کنند از بن ماضی ساخته می­‌شوند. ساخت فعل‌ماضی با افزودن پیشوندهایی مثل می و ب به همراه شناسه‌­های پایانی فعل امکان­‌پذیر است.

برای مثال،

فعل خریدم را در نظر بگیریم

خریدم (ماضی ساده)

می خریدم(ماضی استمراری)

خریده ام(ماضی نقلی)

خریده باشم(ماضی التزامی)

خریده بودم (ماضی بعید)

https://typeo.top/blog/%d8%a8%d9%86-%d9%85%d8%a7%d8%b6%db%8c/