فعل ماضی ابعد

فعل ماضی ابعد یا گذشته بعید نقلی، برای بیان وقوع فعلی به کار می‌رود که در گذشته بسیار دور و بیشتر از آن روی داده و به طریق نقل حکایت مطرح می‌شود.

 

این فعل مقدم بر فعل‌های دیگر می‌آید به جز مواردی که در نقل قول می‌آید و فعل یا فعل‌های دیگری که بعد از آن می‌آیند، بیشتر با ماضی نقلی یا ماضی نقلی مستمر بیان می‌شود.

لیلا و سارا گویا مریم را دیده بوده اند.

ساختمان فعل ماضی ابعد

فعل ماضی ابعد در مثال بالا، از ترکیب صفت مفعولی (بن ماضی + ه) و ماضی نقلی بودن به ترتیب زیر ساخته شده است:

صفت مفعولی + ماضی نقلی از مصدر بودن

گرفته بوده‌ام، گرفته بوده‌ای، گرفته بوده است و …

مریم گفته بود که آشپزی را از مادربزرگش یاد گرفته بوده است.

فعل گرفته بوده است، بنا به همان قاعده فعل ابعد پیش از همه فعل‌ها رخ داده است.

 

https://typeo.top/blog/%d9%81%d8%b9%d9%84-%d9%85%d8%a7%d8%b6%db%8c-%d8%a7%d8%a8%d8%b9%d8%af-%d9%85%d8%ab%d8%a7%d9%84/

 

 

 

 

کاربرد درست افعال کرد و نمود

در زبان فارسی کرد و نمود از پرکاربردترین افعال به شمار می‌روند. هنگام نوشتن یک متن حتما برای شما هم پیش آمده و شک کرده اید که باید از واژه کرد استفاده کنید یا نمود؟

 

معرفی کرد/ معرفی نمود
ارسال کرد/ ارسال نمود
شرکت کرد/ شرکت نمود
آسان کرد/ آسان نمود
دخالت کرد/ دخالت نمود
و بسیاری از مثال‌های دیگر…

در گذشته نویسندگان و شاعران از نمود به‌جای کرد استفاده می‌کردند.

آنچه سعی است من اندر طلبت بنمودم
آن‌قدر هست که تغییر قضا نتوان 

https://typeo.top/blog/%d8%af%d9%88-%d9%81%d8%b9%d9%84-%d9%be%d8%b1%da%a9%d8%a7%d8%b1%d8%a8%d8%b1%d8%af-%da%a9%d8%b1%d8%af-%d9%88-%d9%86%d9%85%d9%88%d8%af/

 

 

 

جمله معترضه یا میان‌جمله

جمله معترضه یا میان‌جمله عبارتی است که در ضمنِ جمله اصلی می‌آید و اگر آن را حذف کنیم در معنا و مفهوم جملۀ اصلی تغییری ایجاد نمی‌شود. جمله معترضه بین دو خط تیره نوشته می‌شود.

 

دو نوع جمله معترضه داریم:

معترضه توضیحی

در این میان‌جمله‌ها، درباره نهاد توضیح داده می‌شود.

حافظ –که در قرن هفتم می‌زیست– غزل‌های نابی دارد.

 

 

 

https://typeo.top/blog/%d8%ac%d9%85%d9%84%d9%87-%d9%85%d8%b9%d8%aa%d8%b1%d8%b6%d9%87-%db%8c%d8%a7-%d9%85%db%8c%d8%a7%d9%86%e2%80%8c%d8%ac%d9%85%d9%84%d9%87-%d9%85%d8%ab%d8%a7%d9%84/

 

 

صفت برترین یا عالی

صفت برترین یا عالی همانند صفت تفضیلی یا برتر جز صفات سنجشی به شمار میروند.

 

این صفت با اضافه شدن پسوند ترین به آخر صفت ساده یا بیانی ساخته می‌شود، پیش از اسم در جمله می‌آید و برای سنجش اسم، با همه افراد نوع خود به کار می‌رود.

در صفت برتر ما موصوف را با یک فرد یا چند فرد هم نوع می‌سنجیم:

علی بزرگتر از محمد است.

در صفت عالی با ذکر صفت، برتری موصوف را بر تمام افراد نوع خود بیان می‌کنیم:

دوره دبیرستان بهترین دوران زندگی است.

 

 

https://typeo.top/blog/%d8%b5%d9%81%d8%aa-%d8%a8%d8%b1%d8%aa%d8%b1%db%8c%d9%86-%db%8c%d8%a7-%d8%b9%d8%a7%d9%84%db%8c-%d9%85%d8%ab%d8%a7%d9%84/

شبه جمله و صوت چیست?

شبه جمله کلمه یا کلماتی است که معنای یک جمله کامل را با خود حمل می‌کند و عمل فعل را انجام می‌دهد؛

 

در صورتی که در ساختمان آن، فعلی وجود ندارد. جمله‌های بی‌فعل اقسام مختلفی دارند و از پرکاربردترین جملات، در زبان گفتار و حتی نوشتار فارسی محسوب می‌شوند.

مثال:

دریغا: افسوس می‌خورم.
بَه: تحسین می‌کنم.
زینهار: دوری کن.
بسم‌الله: بفرمایید.
دقت: توجه کن.
خاموش: حرف نزن.

شبه جمله مرکب

ساختمان شبه جمله مرکب معمولا تشکیل شده از دو یا چند جزء است.

خیلی خوب، ای دریغ، هزار آفرین

 

 

https://typeo.top/blog/%d8%b4%d8%a8%d9%87-%d8%ac%d9%85%d9%84%d9%87-%d9%88-%d8%b5%d9%88%d8%aa-%da%86%db%8c%d8%b3%d8%aa-%da%a9%d8%a7%d8%b1%d8%a8%d8%b1%d8%af-%d9%88-%d9%85%d8%ab%d8%a7%d9%84/

 

 

 

 

 

 

کاربرد حرف نشانه

حرف نشانه، وظیفه مشخص کردن نقش کلماتی را که مفعول،‌ اضافه، صفت و منادا هستند به عهده دارد.

 

برای ساخت جمله و انتقال پیام علاوه بر اسم و فعل، گاهی به اجزای دیگری نیز احتیاج داریم که در اصطلاح به آنها حرف می‌گویند.

از آنجایی که این حروف نقش کلمات قبل و بعد خود را تعیین می‌کنند، به آنها نقش‌نما نیز گفته می‌شود.

رایج‌ترین و ساده‌ترین تقسیم‌بندی که برای این حروف ارائه شده است، عبارت است از: حرف اضافه، حرف ربط، حرف نشانه

https://typeo.top/blog/%d8%ad%d8%b1%d9%81-%d9%86%d8%b4%d8%a7%d9%86%d9%87-%da%86%db%8c%d8%b3%d8%aa-%d9%88-%da%86%d9%87-%da%a9%d8%a7%d8%b1%d8%a8%d8%b1%d8%af%db%8c-%d8%af%d8%a7%d8%b1%d8%af-%d9%85%d8%ab%d8%a7%d9%84/

 

کاربرد حروف اضافه

حرف یا نقش‌نما به کلماتی گفته می شود که معنی مستقلی ندارند و وظیفه اصلی آنها ارتباط برقرار کردن بین گروه‌ها، کلمات و جمله‌هاست

.

حرف اضافه  یکی از انواع حرف در دستور زبان فارسی است. علت این که حرف اضافه را نقش‌نما می‌خوانیم، این است که نقش کلمه را مشخص می‌کند.

حرف اضافه چیست؟

حروف اضافه معنای مستقلی ندارند و کلمه یا گروهی از کلمات هستند که کلمه یا گروهی را به فعل یا به صفت برتر یا به اسم‌های جمع و نظایر آنها نسبت می‌دهند و به آنها نقش متمم و وابسته می‌دهند.  حرف اضافه نسبت کلمه‌ای را به فعل مشخص می‌کند، یا موقعیت کلمه‌ای را در جمله نشان می‌دهد.

حر‌ف‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند:

• حرف ربط
• حرف اضافه
• حرف نشانه

https://typeo.top/blog/%d8%a7%d9%86%d9%88%d8%a7%d8%b9-%d8%ad%d8%b1%d9%88%d9%81-%d8%a7%d8%b6%d8%a7%d9%81%d9%87-%da%a9%d8%a7%d8%b1%d8%a8%d8%b1%d8%af-%d9%85%d8%ab%d8%a7%d9%84/

 

 

 

 

کاربرد ضمیر مبهم

ضمیر مبهم مانند دیگر ضمایر جانشین اسم می‌شوند اما با این تفاوت که به چیز نامشخص و نامعینی اشاره می‌کنند. ضمایر نقش‌ اسم را می‌پذیرند و از تکرار آن جلوگیری می‌کنند.

 

هر گاه کلمات و ترکیبات هم، همه، هیچ یک، یکی، دیگر، هر کس، هر یک، دگر، دگری، فلان، این و آن، قدری، بسیاری، اندکی، برخی، بعضی، چند، چندین، پاره‌ای، کسی و … تنها و بی‌همراهی اسم در جمله آمدند، ضمیر مبهم هستند و بر کس یا کسان و چیز یا چیزها و مقدار مبهمی دلالت می‌کنند. این کلمات مبهم مانند دیگر ضمیرها، اگر همراه اسم بیایند صفت مبهم خواهند بود نه ضمیر مبهم.

[خدا] خودش می‌داند هر چه بکند … هرکس را بگیرد … هیچ‌کس حق چون و چرا ندارد.

 

https://typeo.top/blog/%d8%b6%d9%85%db%8c%d8%b1-%d9%85%d8%a8%d9%87%d9%85-%da%86%db%8c%d8%b3%d8%aa-%da%a9%d8%a7%d8%b1%d8%a8%d8%b1%d8%af-%d9%85%d8%ab%d8%a7%d9%84/

صفت برتر یا تفضیلی در فارسی

صفت برتر یا تفضیلی یکی از دو نوع درجه صفت است که با آمدن پسوند تر در آخر صفت‌های بیانی (صفت ساده) ساخته می‌شوند و به عنوان صفات سنجشی هم شناخته می‌شوند.

 

با این صفت‌ها می‌توانیم موصوفی را در صفتی مشترک با یک یا چند موصوف دیگر بسنجیم و مقایسه کنیم؛ مثلا آن را بر موصوف یا موصوف‌های دیگر برتری دهیم یا کمتری آنها را نشان دهیم.

بزرگتر، شادتر، بلندتر، سریعتر، کندتر، کوچکتر و …

گاهی غرض از ذکر صفت آن است که کسی یا چیزی را از حیث داشتن آن صفت با کسان یا چیزهای دیگر بسنجیم. برای این منظور صفت عادی (ساده) را چه مثبت، چه منفی با پسوند تر می‌آوریم:

مریم خواهر بزرگتر است.

https://typeo.top/blog/%d8%b5%d9%81%d8%aa-%d8%a8%d8%b1%d8%aa%d8%b1-%db%8c%d8%a7-%d8%aa%d9%81%d8%b6%db%8c%d9%84%db%8c/

 

انواع اسم در زبان فارسی

اسم در زبان فارسی واژه‌ای است که با آن آدم‌ها، حیوانات و اشیا را نام‌گذاری و مشخص می‌کنند.

 

اسم‌ها از نظر دستوری میتوانند نقش‌های مختلفی را بپذیرند. در زبان فارسی، برخلاف زبان‌هایی مانند عربی، فرانسه و …  انواع اسم زمان، جنسیت، تعداد و درجه و مرتبه (برتری) را مشخص نمی‌کند. به تشخیص و مشخص کردن هر یک از انواع اسم تجزیه اسم می‌گویند.

افراد و آدم‌ها: مرد، زن، خواهر، برادر، رستم، تهمینه، مادر، پدرو …
حیوانات: اسب، مرغ، ماهی، خزنده، مورچه، زاغ و …
اشیا و وسایل: خانه، لانه، جامه، گچ، گوشی و …

کلمات بالا همگی اسم هستند و هریک برای گروهی خاص به کار می‌روند.

اسم این قابلیت را دارد، به هر چه که دیدنی و قابل اندیشیدن باشد اشاره کند.

بابک، اسب، روشنایی و …

از طرفی هر چه انتزاعی و لمس‌شدنی نباشد و تنها در درک آدمی بیاید هم با اسم نامگذاری می‌شود، مانند:

ترس، امید، هراس،‌ دیو و …

https://typeo.top/blog/%d8%a7%d9%86%d9%88%d8%a7%d8%b9-%d8%a7%d8%b3%d9%85-%d8%af%d8%b1-%d8%b2%d8%a8%d8%a7%d9%86-%d9%81%d8%a7%d8%b1%d8%b3%db%8c/